Sunday, June 23, 2013
Thursday, May 30, 2013
कनी कनी लेखेर
कबि बन्नु पर्ने
सबै भन्दा ठुलो आफ्नै
छबी भन्नु पर्ने
न कबितामा रङ्ग छ
न लेख्नेमा ढङ्ग छ
तर कबिता लेख्ने भुत
म सङ्ग छ
कबिता वाचन गर्दा
स्वर छ बोरा च्याते जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कबिता पढ्दा
शब्दै पिच्छे
सि डि झै अडकिरहने
वाचनमा बिराम छैन
मकै झै पड्कीरहने
न लयात्मक छ
न कलात्मक छ
बेस्वोरमा काग कराएको जस्तो
म लुत्रे कबि कस्तो ।
न भाव छ
न छ यसमा कुनै दम
तर लाग्दैन
अफुलाई अरु भन्दा कम
खाली पालेको छु दिग्भ्रम
लेख्दा लेख्दा
आफ्नै गन्थन लेख्या जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
न आदी छ
न अन्ते छ
खाली कबिता
मन गढन्ते छ
न रुपमा छ न रस
खाली आफ्नै छ बहस
न कसैले बुझ्छन
न कसैले सुझ्छन
तैपनी ठुलै हो की जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कनी कनी लेखेर
कबि बन्नु पर्ने
सबै भन्दा ठुलो आफ्नै
छबी भन्नु पर्ने
न कबितामा रङ्ग छ
न लेख्नेमा ढङ्ग छ
तर कबिता लेख्ने भुत
म सङ्ग छ
कबिता वाचन गर्दा
स्वर छ बोरा च्याते जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कबिता पढ्दा
शब्दै पिच्छे
सि डि झै अडकिरहने
वाचनमा बिराम छैन
मकै झै पड्कीरहने
न लयात्मक छ
न कलात्मक छ
बेस्वोरमा काग कराएको जस्तो
म लुत्रे कबि कस्तो ।
न भाव छ
न छ यसमा कुनै दम
तर लाग्दैन
अफुलाई अरु भन्दा कम
खाली पालेको छु दिग्भ्रम
लेख्दा लेख्दा
आफ्नै गन्थन लेख्या जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
न आदी छ
न अन्ते छ
खाली कबिता
मन गढन्ते छ
न रुपमा छ न रस
खाली आफ्नै छ बहस
न कसैले बुझ्छन
न कसैले सुझ्छन
तैपनी ठुलै हो की जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कनी कनी लेखेर
कबि बन्नु पर्ने
सबै भन्दा ठुलो आफ्नै
छबी भन्नु पर्ने
न कबितामा रङ्ग छ
न लेख्नेमा ढङ्ग छ
तर कबिता लेख्ने भुत
म सङ्ग छ
कबिता वाचन गर्दा
स्वर छ बोरा च्याते जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कबिता पढ्दा
शब्दै पिच्छे
सि डि झै अडकिरहने
वाचनमा बिराम छैन
मकै झै पड्कीरहने
न लयात्मक छ
न कलात्मक छ
बेस्वोरमा काग कराएको जस्तो
म लुत्रे कबि कस्तो ।
न भाव छ
न छ यसमा कुनै दम
तर लाग्दैन
अफुलाई अरु भन्दा कम
खाली पालेको छु दिग्भ्रम
लेख्दा लेख्दा
आफ्नै गन्थन लेख्या जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
न आदी छ
न अन्ते छ
खाली कबिता
मन गढन्ते छ
न रुपमा छ न रस
खाली आफ्नै छ बहस
न कसैले बुझ्छन
न कसैले सुझ्छन
तैपनी ठुलै हो की जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कनी कनी लेखेर
कबि बन्नु पर्ने
सबै भन्दा ठुलो आफ्नै
छबी भन्नु पर्ने
न कबितामा रङ्ग छ
न लेख्नेमा ढङ्ग छ
तर कबिता लेख्ने भुत
म सङ्ग छ
कबिता वाचन गर्दा
स्वर छ बोरा च्याते जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
कबिता पढ्दा
शब्दै पिच्छे
सि डि झै अडकिरहने
वाचनमा बिराम छैन
मकै झै पड्कीरहने
न लयात्मक छ
न कलात्मक छ
बेस्वोरमा काग कराएको जस्तो
म लुत्रे कबि कस्तो ।
न भाव छ
न छ यसमा कुनै दम
तर लाग्दैन
अफुलाई अरु भन्दा कम
खाली पालेको छु दिग्भ्रम
लेख्दा लेख्दा
आफ्नै गन्थन लेख्या जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
न आदी छ
न अन्ते छ
खाली कबिता
मन गढन्ते छ
न रुपमा छ न रस
खाली आफ्नै छ बहस
न कसैले बुझ्छन
न कसैले सुझ्छन
तैपनी ठुलै हो की जस्तो
म झुत्रे कबि कस्तो ।
सयौ बर्ष गाजिएको
कुशासनले साचिएको
जहानिया शासनका
राणाहरु, जनताले फाले
देशमा प्रजातन्त्र ल्याउन
सरकारमा नेताहरुलाई हाले
तर प्रजातन्त्र आएन
किनभने
नेताहरु फुटे
पार्टिहरु टुटे
तिनै नेताको कुकर्मले
पञ्चायती शासन हाले
फेरी
यिनै नेताले जनता उचाले
जनताले बिरोधको राको बाले
ज्यानै जाने कदम चाले
फेरी तीस बर्षे पञ्चायत ढाले
तर पनि जनतासम्म
प्रजातन्त्र आउँदै आएन
यिनै नेताको आवहाँनमा
हजारौ युद्दमा होम्मिए
लाखौं सडकमा उम्मिए
सयौ बर्से सामन्ति बृक्षलाई
जरै देखी उखलेर फाले
तर पनि लोकतन्त्र आएन
छ सय एकको गण आयो
अजिङरले झै बजेट खायो
नेताले असिम धन पायो
तर पनि गणतन्त्र आएन
नेताले सिंहबार छोडेपछी
सरकारले पनि
सम्यन्त्रको कछेनी ओडेपछी
साच्चै देशमा लोकतन्त्र आए जस्तो छ
अझ बिरोध हुँदाहुँदै
लोकमानलाई सत्तामा जोडे पछी
बल्ल पो देशमा लोकतन्त्र सुहाए जस्तो छ ।
कुशासनले साचिएको
जहानिया शासनका
राणाहरु, जनताले फाले
देशमा प्रजातन्त्र ल्याउन
सरकारमा नेताहरुलाई हाले
तर प्रजातन्त्र आएन
किनभने
नेताहरु फुटे
पार्टिहरु टुटे
तिनै नेताको कुकर्मले
पञ्चायती शासन हाले
फेरी
यिनै नेताले जनता उचाले
जनताले बिरोधको राको बाले
ज्यानै जाने कदम चाले
फेरी तीस बर्षे पञ्चायत ढाले
तर पनि जनतासम्म
प्रजातन्त्र आउँदै आएन
यिनै नेताको आवहाँनमा
हजारौ युद्दमा होम्मिए
लाखौं सडकमा उम्मिए
सयौ बर्से सामन्ति बृक्षलाई
जरै देखी उखलेर फाले
तर पनि लोकतन्त्र आएन
छ सय एकको गण आयो
अजिङरले झै बजेट खायो
नेताले असिम धन पायो
तर पनि गणतन्त्र आएन
नेताले सिंहबार छोडेपछी
सरकारले पनि
सम्यन्त्रको कछेनी ओडेपछी
साच्चै देशमा लोकतन्त्र आए जस्तो छ
अझ बिरोध हुँदाहुँदै
लोकमानलाई सत्तामा जोडे पछी
बल्ल पो देशमा लोकतन्त्र सुहाए जस्तो छ ।
मेरो छोरा
खै केमा फस्याछ
आजभोली
खाली घोरिएर
एक्लै एक्लै कोठामा बस्याछ
प्रेम रसमा खस्याछ छकी
सोमरसमा फस्याछ
न घरमा बस्याछ
न पढन घुडा धस्याछ
रातमा पनि खाना नखाइ
सुटुक्क कोठामा पस्याछ
न जागिर खान्छ
न कलेज जान्छ
कलेज गैहालो भने पनि
खाली बङ्क हान्छ
कुरा सोध्यो मरे बोल्दैन
रह्स्य खोल्न खोज्यो
कै गरे खोल्दैन
कुरो बुझ्नै गार्हो
उस्लाई खै केले डस्याछ
पढाई लेखाइ पनि
हिजो भन्दा आजकाल
झन तल तल खस्याछ
मुख सुघ्यो
कुनै गन्द पाइदैन
अस्पातल लग्यो
डाक्टर भन्छन-
कुनै औषधी चाँहीदैन
छोरालाई हेर्यो
दिनहु ज्यान सुक्या सुकैछ
छोराको पिरले
आमाको मन दुख्या दुखैछ
कपाल छ्त्री झै छत्रिदैछ
प्यान्ट छरिएर भुइमा लत्रिदैछ
एक दिन
ज्योतिषिमा छोरोलाई लगे
ज्योतिषिलाई मोटै दामले ढोके
त्यसपछी मन्त्रदै ज्योतिषी बके -
आजभोली युबाहरुमा धुम्रकेतु जाग्याछ
किनभने सबैलाई कलियुग लाग्याछ
त्यसैले धेरैलाई शिवबुटी खाउ खाउ हुन्छ
जस्ले खाँदैन त्यसलाई यस्तै रोगले छुन्छ
कुरै बुझन गार्हो छ
Subscribe to:
Posts (Atom)
